POLIQUETOS TUBICOLAS

Fabrican tubos que les sirven como refugio o escondite para acechar a sus presas. Estos tubos se pueden encontrar en superficies duras y desnudas, como rocas, conchas, corales, y otras superficies. La construcción del tubo puede realizarse a partir de material secretado y parte de material foráneo. Gracias a estos túneles tienen acceso al agua limpia y bien oxigenada que existe a la entrada, por encima del lodo o arena. Son morfológicamente parecidos a los errantes superficiales, sus apéndices prostomiales están bien desarrollados y los parápodos, que les sirven para reptar dentro del tubo, no están demasiado reducidos con quetas uncinadas para anclarse. Los apédices sensoriales del prostomio también se encuentran reducidos o ausentes, y poseen extructuras especiales con función alimenticia. Como los excavadores, se desplazan mediante movimientos peristálticos. Aquí encontramos las familias Sabellidae y Serpullidae. En cuanto a sus hábitos alimenticios, la mayoría son filtradores o depredadores.

 

Pero bueno, las ponemos en el acuario, ¿o no?

Va a ser que no: se mueren enseguida por varios ataques mortales: de calor, de hambre, y de otros habitantes, que son unos salvajes depredadores, lo son todos.

Como son tan bonitiños, pódense levar para facer fotos, para que os vexan os alumnos ou netos...

¿Que cómo se collen?. Con moita sorte, nalgunha poza nas mareas máis baixas nas baixamares más vivas.

Eu as collo buceando

OS CHOCOS NACEN ASI

En THE OTHER SIDE van y nos descubren un video SIN palabras, SIN comentarios y espero que SIN derechos de autor que me impidan traerlo aquí para goce y disfrute de acuariamigos todos. De nada. Dádselas al otro lado :) pinchandole encima!!

O PINCHAD EN EL VIDEO O EN LA FOTO

 O DIRECTAMENTE EN EL ENLACE SIGUIENTE:

http://www.youtube.com/watch?v=Oa9JOO1HqSI

MEDUSAS EN ESTEIRO

En Esteiro hay medusas.

A  veces.

Este año, no

Aquél año, sí.

Doy fé.

Con este par... de fotos, velaiquí vos van.

Non as levéi ao acuario.

Imaxinade por qué.

Pero haberlas, houbo.

Ah, creo que se trata de la especie Chrysaora hysoscella

BIVALVOS?

Non, gracias.

Non teñen alimento. Non teñen area (porque non queremos area no noso acuario)

Teñen inimigos mortais: peixes e camaróns

PERO EVENTUALMENTE É MOI BONI9TO, ÁS VECES ESPECTACULAR, E MOI DIVERTIDO VER OS OLLOS DUNHA VIEIRA E CÓMO SE MOVE APLAUDINDO.
OU VER OS SIFÓNS DE AMEIXAS E BERBERECHOS
OU O MARAVILLOSO DESPREGUE DOS BORDES DO MANTO E SIFÓNS DE, OR EXEMPLO, O CARNEIRO QUE VELAIQUÍ VOS MOSTRO.

ENTÓN TÉMOLOS, ENISNÁMOLLELOS AOS FILLOS, NETOS OU ALUMNOS, PROGEXÉNDO CUN SEPARADOR AOS DEMÁIS HABITANTES (temos que falar do separador, que me esquecín) E AOS POUCOS DÍAS, SACAMOLO BIVALVO E, SE TEMOS OUTROS, Á POTA QUE ESTÁN MOI RICOS!!

ALGAS??

¿QUÉ PASA COAS ALGAS? As algas deben estar presentes no noso acuario, como parte integrante do ecosistema. Colleremos exemplares de tamaño axeitado, que estean en boas condicións e, a ser posible, có sustrato no que estan suxeitas, aínda que non é imprescindible (xa sabes que que non teñen raíces, Watson). Sirven de acollida, camuflaxe, comida e nicho a gran vartiedade de organismos (caramuxas, vellos, camaróns, cangrexos, alevíns...) e son, por elas mesmas, de interese ecolóxico. Eso si: teremos que renovalas constantemente: se deterioran rápidamente pola escasez de luz  e o exceso de organismos que delas se aproveitan. 

Tanto é o incordie que ocasionan, que o mellor é levalas só cando se lle quera mostrar aos rapaces aspectos coma os métodos de flotación, tipos, etc. E sacalas axiña.

E para que o acuario estea bonito  están moi ben as artificiais. Facédeme caso ou vos arrepentiredes.

MOVING

TRASLADO E ADAPTACIÓN. A inmensa maioría das especies litorais aguantan moi pouco tempo de traslado, especialmente polo aumento da temperatura e tamén pola escasez de osíxeno ademáis de polo sensibles que son ó traqueteo do transporte. Se o traslado non se pode facer de inmediato, hai que poñe-la auga en sitio fresco, e osixenala cun aireador.  Temos que coidar que non se quente a auga. Despois, o transporte ten que ser moi coidadoso para que non se golpeen contra as paredes, especialmente se son peixes. Finalmente, temos que evitar como sexa o chamado "choque térmico": un brusco "salto" entre as temperaturas da auga na que estan e a do acuario. Antes de os introducir nel, comprobaremos que non hai gran diferencia de temperaturas (un "salto"de 3-5ºC xa é moito). O mellor método é traslada-los animais en bolsas de plástico cheas de auga ata a metade: amortigua os posibles golpes e facilita a adecuación térmica: a bolsa introducese no acuario unha media hora para compensar a diferencia. Para maior precaución, aínda antes de trasvasalos, podemos sustituir un tercio da auga da bolsa por auga do acuario, e repetilo aínda un pouco máis tarde.  Lémbrade que as presas non che son nada boas: apresurarse para ve-la nosa fermosa barbada nadando polo acuario é arriscarse a vela morrer lentamente. Xa dixemos o importante que é que o acuario sexa grande e que esté en lugar fresco e aireado para que a súa temperatura non suba moito nunca.

RECLUTANDO

¿HAI ALGUNHA OUTRA MANEIRA DE conqueirir EXEMPLARES?

         -Pódense pescar: fanecas, calamares, robalizas, muxos, panchos. Arrincarlle-la brinca con moita delicadeza e botalos axiña ó cubo con auga.

         -Podense coller nunha nasa: vellos, panchos, fanecas, congros, crustáceos, estrelas, estrelas, estrelas...

         -Podense coller buceando: bivalvos, tubícolas, crustáceos, equinodemos, holoturias, algas...

         -Pódense pedir (e se os dará): nas piscifactorías, salmóns e rodaballos; nas cetáreas, marisco variado.

         -Poden recolectalos outros. Quero dicir, por exemplo os alumnos. Eles teñen parentes que botan nasas, que teñen bateas, que van pescar na gamela... Nas vilas mariñeiras, os problemas será advertir ós alumnos de cómo e qué recolectar, de cómo traelos, de que nunca os boten eles ó acuario, de que non veñan cargados con moitos exemplares da mesma especie... o seu entusiasmo é tanto, que controlalo será tarefa agotadora  pero será inagotable a variedade de exemplares que pasará polo acuario, incluso traerán especies da zona infralitoral, o que dará pé para algunha actividade máis.

HAI QUE MOLLARSE O CÚ

HABITANTES do acuario mariño de litoral.

¿CÓMO FACERSE CON ELES? Dí o refrán que o que queira peixes.... pois eso, que o primeiro recurso é ir por eles: truel e cubo e ¡á marea! Tamén será moi útil unha navalliña e non estará de máis un guante deses de buceo pra protexe-las manciñas. Ademáis dun cruel “normal”, terás outro de rede finísima, para que non escapen os, vale un truel de "todo a 100". Por coller media ducia de alevíns non ides por en perigo ningunha especia. Aínda que a primeira norma será non facer máis mal ca ben có noso pedagóxico interés, quero dicir que non se pode ir por aí collendo toda caste e número de alevíns ou outras crías de calquera especie, e moito menos adultos en estado "de buena esperanza", coma crustáceos cheos de ovas. A pesares de que a nosa intención sexa reintegrar ó medio tódalos “individuos” dos que sabemos que teñen tolerancia cero a unha estancia prolongada nunacuario, temos que pensar que moitos non poderán regresar, especialmente as sensibles crías e, dende logo nunca o farían os aínda nonnatos. Ben, imos ver:

-No cubo teremos sempre unha pouca de auga, que iremos renovando cada poucos minutos, isto é especialmente importante nos días calurosos, pois o aumento da temperatura mataría enseguida a tódolos peixiños.

-Os organismos incrustantes ou só sésiles (algas, arneirón, lamparóns, esponxas, actinias...) é mellor levalos có sustrato incluído, é dicir, escoller exemplares fixos a pequenas rochas que levaremos tal cual. Cando non sexa posible, procederemos con moito coidado para despega-las actinias ou esponxas, pero non o faremos cós arneiróns, pois mataríamos a case todos, nen cós lamparóns, pois no acuario non atoparían forma de librarse dos terribles camaróns por non teren superficie na quehacer ventosa (só lles vale o seu exacto punto da súa rocha, según vai medrando). Xa atoparemos outros exemplares noutras pedras si que transportables.

-Os alevíns son especialmente sensibles á subida da temperatura do cubo. Haina que cambiar de contino se quermos levar algún (haberá que protexelos, xa no acuario, ou serán fácil comida dos máis grandes),

-Os exemplares lesionados (cangrexos sen algunha pata, lamparóns rotos, actinias destrozadas, peixes feridos, etc.) non os levaremos: teñen algunha posibilidade de sobrevivir na marea, ningunha de facelo no acuario.

-Un bo truco para capturar incautos é deixar na auga o truel con mexillóns abertos.

-Hai que levantar pedras, rebuscar por entre as algas, mirar por entre as grietas: é increíble o que podemos atopar por todos estes sitios.

-As actinias e anémonas hainas que despegar con moito coidado: o fio da navalla as cortaría fácilmente, hai que ter moito coidado e axudarse mesmo coas unllas dos dedos.

AUGA VAI

A AUGA

A auga éche a nai do acuario (bueno, a auga é a nai de TODO!)

Fácil, fácil: IREMOS A POR AUGA Ó MAR. Non a hai mellor. Home, Watson, teremo-la precaución de buscar un peirao con algunha zona libre de contaminación (por exemplo o de Esteiro, en Muros -si, home, onde se celebra o 18 de Xullo mellor ca en ningures: Có Gran Prix de Carrilanas-), e iremos un día de augas transparentes, encheremos varias garrafas e faremos, sen presas, pero sen pausas, as viaxes necesarias (¡con 10 garrafas de 15 l. xa temos 150!) Como a auga vai estar varios días circulando sen poboación no acuario, temos tempo.

Pero HAI OUTROS RECURSOS: Podemos ir a unha cetárea, unha piscifactoría cercana ou unha depuradora de marisco. É posible que estes augas esten cloradas, pero a que chega ás piscinas xa foi previamente declorada, non de todo, pero no noso acuario terminará de escaparselle o que lle quede, mentres agardamos os primeiros días.

Para as renovacións parciais da auga, tampouco ten maior importancia este detalle de restos de cloro, non sexamos tiquismiquis.

-Non teñamos presas por ver "alguén na auga". Coñecemos casos de apresurados que ocasionaron máis dunha tristísima "defunción" por levar invitados antes de tempo ó acuario.

Non é mal consello ter uns días o acuario sen habitantes: controlaremos o funcionamento do filtro e do aireador e, sobre todo, as posibles variacións de temperatura ó longo do día e dun día a outro, e poderemos correxir imprevistos (ese radiador que quedou encendido, ese enchufe que non furrula, esa tapa que non cerramos antes de pasa-la escoba...)

RENOVACIÓNS PARCIAIS: É aquí o quid da cuestión, o segredo do acuario mariño de litoral (certamente, o segredo de calquer acuario): Renovación parcial frecuente da auga ¿con qué frecuencia?. Non teñas medo de facer renovacións de máis, porque canto máis a miúdo o fagas, tento mellor. Pero non te obsesiones, que é malo para a saúde. O sentidito (tamén chamado nalguees “sentido común”) vaiche avisar, pero é mellor que non teña que facelo, vamos, que renoves sempre que te pete, sen esperar aviso ningún, sen agardar a que algo vaia mal. Vives perto do mar ¿non si?, pois unha pequena garrafa de só 10 litros dá moito xogo se vas e ves a miudo: sacas 10 l do acuario e botas eses 10 l novos. Se non vives moi perto da beiramar, podes ter na casa unha reserva maior, e vaina gastando aos poucos. Se vives moi, moi lonxe da costa, entón este curso non é para ti.

¡JO, QUÉ VIDEO!

EL JARDIN DE DAKAWANGA (o algo así)

Vale, vale, non sexamos cuadriculados: non está demáis algún destes accesorios, aínda que non sexan imprescindibles:

-TERMÓMETRO FLOTANTE, con ventosa para fixarlo no interior. É importante, porque detecta os cambios de temperatura aínda primeiro que os animais, dándoche máis tempo a correxila se fose preciso.

-REFRIXERADOR: Non sexamos ilusos: custan máis de 10.000 pesos. Nunha urxencia, meigas fora, usa bolsas conxeladoras do frigorífico. Non hai problema se controlamos a temperatura do local, se prescindimos da iluminación artificial e se temos reserva de auga fresca nalgunha garrafa ad hoc











-DENSÍMETRO: Non é que faga falla, porque o noso método de "auga va" e infalible e salinidade non vai cambiar, que é o que ten que ser, pero é moi didáctico o seu uso. O laboratorio do instituto cederá un para o acuario. Se non é o teu caso, tampoco custa tanto, home, e hai que move-lo mercado









-MANGA DE CAPTURAS. Seguramente terás que añadir un mango máis longo ou terás que mollarte a man cada vez. O certo é que che fará boa falta casi que a diario.






-LIMPIALUNAS para elimina-las incrustacións na cara interna do cristal. Dos que teñen unha coitela de afeitar, son man de santo.
-TUBERÍA TRANSPARENTE, para limpeza por aspiración do fondo e dalgun lixo flotante e para trasvase da auga.
-ILUMINACIÓN ARTIFICAL (TUBOS FLUORESCENTES). Hainas especiais para acuario, que apenas quentan, pero nin por esas: NON POÑADES ILUMINACIÓN ATIFICIAL. Só trae problemas. Hai que ubica-lo ACUARIO nun recuncho ben alumeado, PERO SEN LUZ DIRECTA DO SOL, e abonda.

MAÑÁ FALAREMOS DA AUGA,

IMPRESCINDIBLES

nON imos complicarno-la vida cós aparellos:

FILTRO, vale un FLUVAL-205.

xa que non gaño eu nada con ista "propaganda", o consello é de fiar.
Se houbese eu tido un filtro coma este cando comencéi cós acuarios na casa en na escola, moitos traballos, molestias, desastres e choros teríame aforrado.

SKIMMER, "BERLIN AIR":

é un escumador, pra recolle-lo amoniaco, e un invento cojonudo: recolle moita "porquería" da máis perigosa, da que cambia o pH, cría bacterias patóxenas, enturbia... En fin, que un pon o sorriso de orella a orella cando ve acumularse tanta merda e auga tan limpiña e o pH tan equilibrado

O aireador de burbullas, aínda que o skimmer tamén airea, fai falta un aireador aparte para garantir a suficinte osixenación da auga e para evitar que unha avería cause estragos.

Hai máis accesorios, pero como que son accesorios, son prescindibles, prescindiremos deles, que este vai ser un ACUARIO FÁCIL, non non autocomplicaremos máis a vida.

Mañá falaremos da AUGA, que tamén é importante, home

ACUARIO FACIL FACIL

Seguimos con el Curso "ACUARIO FACIL FACIL" (Acuario Marino de Litoral)

EL HABITÁCULO (jo, qué palabro)¿Comprarlo de fábrica?¿Eres un manitas y prefieres hacérelo tú mismo?¿Sabes de un carpintero del aluminio con el que ahorrarías una pasta?¿Un amigo frustrado te lo regalaría?Vale cualquier opción. elemental, querido Watson. Pero si es de “bricolaje” harás bien en probarlo, llenándolo de agua grifo y aguardando una semana a ver si pierde. Y no olvides que la tapa esté fragmentada en 3 partes, que sea interna y que no se ajuste a las paredes, que deje holgura.
¿ILUMINACIÓN ARTIFICIAL?: No, nada de eso. Acumulan polvo y bichos. La luz será natural y por la noche los peces duermen.Bueno, sobre ese tema ya hemos perdido un tiempo precioso.
A lo nuestro:
TAMAÑO: Importa, y mucho. Cuanto más grande, más fácil. Menos contaminación, más estabilidad térmica y salina, mejor equilibrio biológico.Vale, todas las medidas alcanzan siempre unos valores críticos. Tampoco hay que pasarse.En fin, que no tenga menos de 100 x 40 x 50 cm, lo que significa unos 170 l de agua (porque no lo llenaremoso hasta el borde, querido Watson), y una longitud ideal sería 150 cm. ¡Menudo acuario!Algunos entusiastas pueden regalarse DOS ACUARIOS, de 1m de largo cada uno: Difícilmente tendrán dos “accidentes” a la vez, podrán crear dos hábitats distintos (fondo/acantilado; algas/rocas...), o mantener en cada uno distintos rangos de tamaño de los peces (el grande se come al chico, querido Watson)

EL FONDO:Ni se te ocurra echar arena en el fondo. Eso te impedirá mantener animales arenícolas, pero te evitará un montón de problemas de mantenimiento.Lo mejor: grandes piedras de la playa, de esas redondeados, blancas y marrones, y no te preocupe dejar algún claro en el fondo, mejor para limpiarlo. Nada de fondos artificiales porosos para filtrado continuo, etc.,etc., eso para los profesionales y/ incautos que no tardarán en abandonar.
Fácil, fácil.
DECORACIÓN INTERIOR:
Madréporas, corales y alguna concha grandota, además de adornar, liberará carbonato cálcico, compensando algo el descenso del ph (=aumento de acidez). Pero cuidado con las caracolas, que acumulan en su vació interior mucha porquería. Mejor, de grandes bivalvos. A partir de ahí, lo que se te ocurra, pero no olvides que todo lo que pongas lo tendrás que limpiar más pronto que tarde, y eso amola un ratoEntre pedrolos y conchas ya encontrarán agradables rincones los habitantes del acuario, que de todas maneras no queremos estén muy escondidos, queremos verlos.
ALGAS: De eso nada, monada, que se rompen, atascan filtros, se pudren... Pon alguna artificial, que además de adornar, muchos te agradecerán (camarones y peces varios).En su momento, con el acuario en marcha, ya pondrás esporádicamente alguna, de eso ya hablaremos más adelante)

DECOCORACIÓN EXTERIOR: A gusto del consumidor. En la pared del fondo, si está arrimada a un tabique, un papel de color azul claro parece adecuado, pero se te mojará, aunque no costará nada cambiarlo, mejor si es una tela O algo asi.

Continuará mañana

ACUARIO MARINO DE LITORAL: CÓMO SE HACE

INICAMOS HOY UN "CURSO" ACELERADO, PRÁCTICO Y SENCILLO PARA LA INSTALACIÓN Y MANTENIMIENTO DE UN ACUARIO MARINO DE LITORAL.

VERÉIS QÉ FÁCIL ES, INCRÉDULOS Y COHIBIDOS INDECISOS AFICIONADOS A LA MARINE WAY OF LIFE

NOTA PREVIA

Como se os ocurra echar mano de un libro o guía "al uso", apañados estáis: U os profesionalizáis y/o hacéis una tesis doctoral, o el fracaso será vuestro sino.
Si no pasais, como yo mismo, de una entusiasta afición y es la acuariofilia marina de vuestro/nuestro litoral vuestra segunda asignatura pendiente (la primera se supone el hablar inglés, malpensados), sólo tenéis dos alternativas: O seguir saltando indefinidamente convocatorias, o APLICAR LAS RECOMENDACIONES QUE ESTE CURSO OS OFRECE GRATIS TOTAL.

Para estos úlimos, que serán los primeros en gozar de SU acuario (marino de litoral!), empezaremos mañana este curso dinámico de éxito permanente asegurado (permanente, porque llegar, llenar un acuario, meterle bichos y mirar, cualquiera lo hace...pero mantenerlo indefinidamente vivo, cambiante, espectacular, limpio y sano, es otra historia. La nuestra/vuestra)

BIENVENIDOS