Instalación e mantemento dun acuario mariño de litoral
miércoles, 28 de julio de 2010
COMPILACIÓN
martes, 27 de julio de 2010
O ACUARIO DO AVÓ CANDO ERA PROFE
Busquéi na páxina web do instituto as Insuas...xa non queda referencia, pero atopéi a dirección da web antiga, e vola poño eiquí para que vexades a variedade de habitantes e actividades que el os seus alumnos "montaban" encol dos acuarios. Pinchade na web antiga do IES AS INSUAS de Muros
martes, 13 de julio de 2010
¿SERÁ GASPAR?
Este disque é o Gaspar:
Hoxe pola mañá, o meu avó saíu ao balcón..¡e víu un arroas saltando xusto diante do muelle!!
Cando baixóu facele fotos, xa non saltaba, e a mellor que lle fixo foi a que poño ao primeiro.
Di el que pode que sexa Gaspar, o famoso golfiño que anda de ría en ría, aínda hai un par de meses que vimos no muelle de Muros, entre as canas dos pescadores, pero non tiñamos a fotera a man, qué pena.
Porque os arraces andan en grupos máis ou menos numerosos, mentras que este andaba soíño. A comparación coa aleta dorsal coa do Gaspar da foto baixada de internet non os di moito. Así que pode que sí e pode que non, ¡depende! como decimos por Galicia.
O arroaz (Tursiops truncatus, Montagu 1821) é, entre tódolos golfiños, a especie máis común e máis coñecida, porque adoita achegarse á costa e entrar no interior das rías, porque o seu comportamiento social lle achega ás proximidades dos barcos e mesmo dos nadadores e porque é a que mellor se adapta ás condicións de catividade dos delfinarios, o que o converteu no protagonista habitual destes espectáculos
Os arroases son especialmente sociais e parecen trasladar esta relación ó home, sendo frecuente que se acheguen á estela dos barcos ou ós nadadores. Parece ser que, en ocasións, chegaron a salvar a náufragos manténdoos a flote e está documentado o salvamento de catro persoas en Nova Celandia cando estaban a ser atacados por un gran tabeirón branco .
En calquera caso, isto non impide que teñan tamén comportamentos agresivos entre si, con loitas entre os machos para o acceso ás femias. De feito, son frecuentes as marcas e cicatrices na pel dos adultos. Tamén se sabe de ataques a tabeiróns e a toniñas (outro cetáceo de tamaño notablemente inferior.
martes, 6 de julio de 2010
O AVÓ COLGA O ARPÓN
-Mira, Iñaki, mira que maragota tan boa e bonitiña que pesquéi, voulle facer unha foto e póla no teu blog
-Non, avó, diso nada,que xa che puxen a foto do probe do choquiño e ben que o sentín, que dóume moita grima vela. Os peixes que se collen para comer xa non son peixes, son pescados.
-Xa, e os peixes que se collen para meter nun acuario, ¿qué son, Iñakiño?
-Son pezqueñines, coma min, que axudamos a medrar sen perigo de que os coman os grandes. Cando medremos todos, eles e máis eu, ceibarei na ría a estes meus pequenos "Nemos", eu compraréi unha cámara de fotos submariña e iré velos no seu medio e poñeréi eiqui as súas fotos.
-Bravo, meu avó!! Entón sí que poñeréi no blog tódolos peixes que “collas”